Dziś bez rymu :)

Lubię kiedy otula mnie kołdra,
lubię gdy z kaloryfera bucha ciepło,
lubię bliskość bliskich mi osób,
lubię ciepłe słowa, które przecież nic nie kosztują...
lubię kolory, które kontrastują z tą szarą (lub teraz szaro-białą) rzeczywistością,
lubię, gdy brzuch boli mnie od śmiechu,
lubię odpoczynek po pracy, ale nie odpoczynek bez pracy, stały,
lubię szczerość, jasność,
lubię..... lubić.

 

A on lubi chodzić po trawie :)

Choć czasem lubienie nie przychodzi łatwo... Czasem przecież nasz Wewnętrzny Mąciciel Szczęścia pokazuje wady, złe cechy, lub usilnie tłumaczy i dowodzi, że szklanka jest do połowy pusta...
I zanim czegoś nie doświadczymy, będziemy przekonani, że to jest nie do przeżycia. Kiedy odetchniemy z ulgą, bo doświadczenie było tylko doświadczeniem, a nie ciosem śmiertelnym znowu sobie przyrzekamy, że już więcej słuchać Mąciciela nie będziemy :) Tylko, że on zwykle taki głośny jest... taki natarczywy. Jak go uciszyć? Jak wyrzucić z Wnętrza? Jakieś sposoby sprawdzone istnieją na to? :) A może ktoś poradnik napisał?