... i w chorobie...

       A już myślałam, że nie zrozumiałam się z moim organizmem. Że mi jakieś sprzeczne sygnały wysyłał. Ale nie... bóle to tu, to tam, osłabienie... to jednak sygnały jednoznaczne. Zapalenie gardła i krtani - orzekła pani doktor. Kazała leżeć i mało mówić. Dobrze, że pisać i myśleć nie zabroniła, bo bym umarła :) a z tego zakazu mówienia to się pewnie Bardzo Mądry Mężczyzna po cichu ucieszył ;p choć mnie tak łatwo powstrzymać się nie da...
Leżę zatem grzecznie. Dogadzam sobie w miarę możliwości {wiadomo, wino odpada, bo nie lubi się z antybiotykami, a kawa jakoś tak nie smakuje...}.
Uświadomiłam sobie dziś coś, co mocno nadwyrężyło moje nader rozwinięte Sumienie. Otóż ja czasem lubię tak pochorować {oczywiście mam tutaj na myśli chorobę, taką jaka mnie dopadła}. Pobyć w domu pod przymusem. Sama się zbyt długo w tym domu utrzymać nie potrafię. Bo przecież tyle rzeczy do załatwienia, fitness, spotkania z Przyjaciółmi, praca.

A teraz? Dogadałam się z sobą :) ustaliłyśmy wspólnie, że czas odpocząć, zwolnić. Potrzebuję snu, dobrego jedzenia, dużo niezbyt gorących napojów. No i leków, ale to jakby skutek uboczny.

Kiedy czuję się na siłach czytam, piszę. Układam w głowie pomysły i projekty {Mała Mi bierze się za pracę twórczą!}. Zamierzam zaprojektować naszą łazienkę... i inne domowe sprawy :) przecież ten dom sam się nie zamieszka!
Nadrabiam też książkowo-filmowe zaległości :)

Biel podziwiam zza okna i nawet się cieszę, że mnie te mrozy nie dosięgają :) Chętnie opatulona szalem, pod ciepłą kołdrą i kocem poczekałabym tutaj na wiosnę...

Wam oczywiście, 

kochani, 

życzę zdrowia i ciepła w te zimne dni!

Wbrew wszystkiemu

optymistycznie

Mała Mi