House of cards

     - Bo ty to tak nie możesz pojedynczo... rozkoszować się... ty musisz tak wszystko na raz - mówił rozemocjonowany Bardzo Mądry Mężczyzna.
- Masz rację, nie mogę, ja lubię ciągi, maratony - odparłam hardo, lekko zszokowana jego oburzeniem.
- Nie możemy tak po jednym odcinku? Raz w tygodniu? Tak to się robi, na dłużej starcza, a nie... ty wciągasz sezony jak narkoman kreskę - pieklił się zawzięcie, ogniście wręcz.

Nie pamiętam co na to odpowiedziałam, ale pamiętam, że moje myśli zaczęły krążyć wokół tych kresek właśnie. Bo skąd On ma tę wciągającą wiedzę, do diabła!?

Kreski kreskami, ale oszukiwać go nie będę. Szanujmy się! :) Siebie też oszukiwać nie zamierzam. Przyznaję się więc, że WCIĄGAM KOLEJNE SEZONY JAK NARKOMAN KRESKI {według moich wyobrażeń i filmowych scen: łapczywie, regularnie, z dziką rozkoszą}.

Tak właśnie wciąga {się} "House of cards".

Myślałam, że będę się nudzić. Myślałam, że będę przewracała oczami, bo przecież polityka interesuje mnie tak, jak nowy image Michała Wiśniewskiego. Myślałam, że przegadane filmy lubię, ale serial to już za wiele.

Myliłam się :) ten serial jest wykręcony z nudy jak porządna szmatka do kurzu! Jest przegadany do granic możliwości {ale za to jak przegadany!!!}, zero strzelanin, zero pościgów, zero wartkiej akcji, jaką znamy z filmów sensacyjnych {niektórych oczywiście!}. Jest za to nasycony skrupulatnie zbudowaną intrygą, emocjonującymi relacjami międzyludzkimi, genialnymi kreacjami {aktorskimi przede wszystkim, ale sukienki żony głównego bohatera za każdym razem inspirują mnie do uzupełnienia mojej szafy!}.

Wciągnął mnie, ja wciągnęłam jego :) pierwszy sezon za mną! Czekam na kolejny :) i to czekanie chcę sobie umilić polecając go Wam :)

Ha! Dobry uczynek na dziś spełniony :)

Muszę też oddać słuszność Bardzo Mądremu Mężczyźnie - to on znalazł dla nas ten serial {o czym musiałam słuchać po każdym odcinku, który oglądałam z wypiekami na twarzy :)}



Mała Mi