Przepis na weekend / {LUKSUS}

          Gdyby dziś było inne, pewnie nie namawiałabym Was do tego.
Gdyby ostatni czas był inny, pewnie nie namawiałabym Was do tego.
Ale nie był, nie jest :) nie mogę więc dłużej się opierać. Przecież mnie się oprzeć nie można!

Ja sama też kilku rzeczom i osobom oprzeć się nie mogę, a ostatnio doszła do tego nawet pewna czynność. Doświadczyłam jej wczoraj. Nie, nie jadłam prażonych robaków, nie piłam krwi węża, nie goniłam się z bykami... Doświadczyłam wczoraj czegoś równie dla mnie egzotycznego - czekania połączonego z nicnierobieniem.

W tym miejscu muszę zaznaczyć, że czekanie nie robi na mnie wrażenia. Trenowałam czekanie latami :) między  jednym sportem a drugim. Czekanie na trening. Czekanie na pociąg. Czekanie na kogoś. Jako jednak, że jestem nadaktywna {jak mawia mój Ulubiony Kolega Zza Szybki} moje czekanie musi być konstruktywne. Czekając czytam. Czekając oglądam, dzwonię i rozmawiam.

A wczoraj? Czekając czekałam.
Mogłam włączyć radio. Nie włączyłam. Mogłam napisać smsa. Nie napisałam. Siedziałam i czekałam. Na samo wspomnienie oczy robią mi się rozmarzone... błogi uśmiech zaczyna się błąkać po twarzy...

Czujecie to?

Kiedy sprzątam, równocześnie rozmawiam przez telefon z Mamą.
Kiedy idę do pracy, równocześnie czytam książkę.
Kiedy jestem w pracy równocześnie piszę i rozmawiam. Jem i pracuję.

I nawet nie chcę tutaj  nawiązać do tego ileż to my Kobiety potrafimy robić rzeczy na raz {a potrafimy!}! Ogólnie stajemy się ostatnio wielofunkcyjni. Jedni bardziej, inni mniej - nie ma co się oszukiwać ;D


A taka jednofuncyjność? Ot, po prostu czekanie... Rozkosz... To jest LUKSUS! Nie przesadzam! :)
Nieczęsto możemy sobie pozwolić na takie cudowne trwanie.

Podarujcie sobie odrobinę tego Luksusu :)

Dior, Chanel, chwilowa jednofunkcyjność...


Pięknego weekendu!



Rozmarzona

Mała Mi