Przygarnijmy Odpowiedzialność

Niektórzy ludzie w moim otoczeniu z całej siły starają się osierocić pewną cechę. A mianowicie ODPOWIEDZIALNOŚĆ. Piszę dużymi literami, bo tak.
Otóż obserwuję to z coraz większą niechęcią.

Przykład numer jeden
Jest taka pani w firmie, w której pracuję. Jest specjalistką w pewnej dziedzinie. I jeśli czegoś nie wiem, to z założenia dzownię do niej i pytam. Bo ona mądrzejsza, starsza, bardziej doświadczona. Poza tym, kiedy coś źle zrobię, to ona miesza mnie z błotem. Ale kiedy się jej pyta o coś, to ona nie wie, lub nie ma czasu, lub każe dzwonić na infolinię, lub każe robić tak jak uważam.
A teraz najlepsze. Ona nigdy nie pisze maili. Żeby broń Boże nikt nie mógł jej udowodnić, że tak powiedziała. Kiedyś nawet nie odbierałam od niej telefonów, żeby była zmuszona mi odpisać... ale w końcu mnie dopadła...  I niech to szlag, maila nie napisała.
Teraz zmiany nam nadeszły, bo nowy rok, bo nowe ustawy... i tak... nie wiadomo co robić, bo nie ustalone. A pani? Już szuka kogoś, kto się podpisze pod rozporządzeniami w jej zakresie...
Szczęśliwa kobieta, odpowiedzialności zaznać nie może... : )

Przykład numer dwa
Ludzie i ich życie. Oczywiście nic mi do tego, ale są ludzie, którzy jak na moje oko się unieszczęśliwiają. Koleżanki z pewnego biura. Wchodząc tam, wiem, że szybko muszę uciekać. Toksyczność wisi tam w powietrzu. Można się dowiedzieć jakie to życie jest do bani. A najgorzej już jak się wyjdzie za mąż. I słucha się jak to jest źle...
A ja się pytam (oczywiście w duchu, bo gdybym tak na głos, to by mnie zjadły!) czy to nie od nas zależy nasze szczęście? Jesteśmy za nie odpowiedzialni. Jeśli chcę być szczęśliwa, to się staram być. A nie użalam się tylko nad sobą sobie i innym wokół. Wiadomo, nie wszystko zależy od nas. Ale trzeba się starać robić coś ze swoim życiem, bo ono jest takie krótkie...

To takie dwa przykłady, które obserwuję. Wiadomo, odpowiedzialności mamy na codzień w cholerę, więc pewnie przykładów by się znalazło więcej... A przecież człowiek to niesamowite stworzenie. Tyle może! Ogrom możliwości : ) tylko trzeba się rozglądać i myśleć. Co by zrobić, żeby być tutaj (w tej dolinie życia, nie mylić z padołem ;p) szczęśliwym? Bo to szczęście się udziela. Jest zaraźliwe!

Ja na przykład, wykazałam się dziś odpowiedzialnością za swoją sylwetkę (to ważna odpowiedzialność estetyczno-zdrowotna) ;p i nie zjadłam Twixa! A to sukces, bo chyba się uzależniłam : ) Ale! Chcę dobrze wyglądać? To się staram : )